Yusuf Toprak Şiirleri - Şair Yusuf Toprak

Yine karanlıktan başka her şey uyumuş,
Gökyüzü bile çekmiş siyah yorganını üzerine,
Karanlığa yine arkadaş yok,ne bir canlı uyanık,
Kimseninmi uykusu kaçmadı sızmazmı bir pencereden ışık.

Bügün ben arkadaş olayım karanlığa,

Bazen o kadar yorgun olursun ki hayattan,
Olabildiğince sıkılırsın yaşamaktan,
Ne kendine nede yaşadıklarına anlam verebilirsin,
Sebebini bilmediğin bir sıkıntı havuzuna girersin.

Hiç bitmeyekcek miş gibi güzel anlar
Menfeat üzerine kurulu olsa da dotluklar
Yüreğimin her katında her odasında
Ayrı ayrı yeri var,geride kalanlar.

Sıfırım ben…
Anlamı olmayan koca bir yuvarlak.
Ne kadar yürüsem de başa dönen,
İçi bomboş.

Rakamlarımsın sen,

Aşk sünger misali,
Her yağmurda ıslanır,
Ve gittikçe ağırlaşır.
Dinlemesin koyup da bir kenara,
Bir kere binmişse omzuna.
Dişlerimmişsin sen,

Dur durak bilmeden dömüyor dünya,
Hiç dinlenmeden işliyor saat,
Her an hiç genç olamayacağımıa kadar yaşlanıyoruz,
Hayalet gibi geçiyor zaman,görmüyormusunuz.

Her gün doğduğu dibi batıyor güneş,

Ne zaman bir damla sen düşse aklıma,
Kırık bir umut dolaşır.
Ellerini cebine sokmuş,
Suya atılan taş misali yayılır, yayılır.

Ne zaman bir damla sen düşse aklıma,

Bazen nefsim alıp götürüyor beni,
Yapılmayacak işler,konuşulmayacak sözler söyletiyor,
Karanlık sokaklarda kimliğimi kaybediyorum,
Her aynaya baktığımda kendimi tanıyamıyorum.

Sanki başkaları tarafından yönetiliyorum,

Hayra yormak lazım bazı şeyleri,
Fazla yorulmadan…
Sen sağlam bas yola,
Çıkarsa o senden çıksın.

Aşkımın kemerini her gün biraz daha sıkıyorum…

Seni bestelemiş gözlerindeki ben,
Tekrar tekrar çalmakta çılgınca.
Gölgem oluvermişsin bilmeden.
Yakındır sevgi seli,
Bak aşkın sağanak sağanak yağmakta.