Bizi bize bırakmadılar,kader diyemiyorum...68 kuşağının yitilmişliğidir belki de...kendimi anlatmaya çalıştım ama o dönemin kurbanlarınadır sözüm..!
Böyle olmalısın diyorlardı,
çocuktum...babam ilkiydi isteyenlerin,
yaşamı olduğu gibi kabullenen,
Soluklar daha da sıklaşıyor,
kenetli dişler arasından..
bir makine duygusuzluğu her yanda,
para...para...para...
.............................nereye gidiyoruz..!
Sakın ha yüzüme öfkeli bakma,
Gözyaşımı görür pişman olursun,
Gurur kolyesini boynuna takma,
Dost iken dünyaya düşman olursun.
Verdiğin sözde dur geriye kaçma,
Rezil dünyanın halini,
Gördüm de benden utandım,
Aşıkların vebalini,
Duydum da senden utandım.
Pembe dizi yayınlanır,
Altmış yıl boyunca tozlu yollarda,
Yokuştan inişten düzden yoruldum,
Çiçeği açmayan kuru dallarda,
Tutulmayan yalan sözden yoruldum.
Harabeye dönmüş bahçeler bağlar,
Merhaba eski dostum,
hoş geldin..
doğrusu meraklanmaya başlamıştım,
unuttun beni sanmıştım.
Aslında tam geliş sayılmaz bu kez de,
Öyle planlı, programlı yaşamak mı dileğimiz.?
ölçülmüş hayatımızın her milimetre karesini..!
kemikleşen alışkanlıklarımızı mı sürdürüyoruz..tik takların gölgesinde...
Yok öyle................
ne yandan geldiği bilinmeyen,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!