Dün
ne güzeldi
içimizdeki insanları
sokaklardakilerden daha çok sevmek
yaşadıklarımızı yazmak
Bir mucize gerçek olsa
çırpınsam mesela
güneş gölgeye kaçsa
Dikenli tellerle örülmüş saçların
parçalasa hislerimi
Çok param olsaydı
bütün ölümleri satın alırdım
hep yaşayasın diye
Çok param olsaydı
bütün kötülükleri satın alırdım
Bir gün
hem üşüyüp hem yanarsan
bir gün
Meyhane şarkılarının ritmine
karışırsa gözlerin
Zordu seni sevmek
ben de şiiri seçtim
şiir beni bezdirdi
sokaklarda gezdirdi
Yollarını gözletti
Onlar insandı
roman gibiydi hayatları
oku(n) madılar
Bizler insandık
roman gibiydi hayatımız
Neden bir ırmak akıyor avuçlarımdan
neden korkuyorum
hiç olmadığı kadar, ağrıyor gönlüm
neden kaçıyorum ince sazlardan
ödüm patlıyor…
Elli yıl kadar önce
meçhul bir güz günü
kerpiç duvarlar arasında yazılmış
öykümün sabırsız aktörü
hasretine kurban olduğum
hayat
Dün cumartesiydi
bugün cumartesi
yarın da…
hava(m) dayım diyorsun
güldürme
doğruysa niye yoksun
Bağrına çöp sapladığım zaman
Bir köşeye çömelip
israf etmek istiyorum
bağrına çöp sapladığım zamanı
Sadece benim abim olması bile yetmez mi? Ama kocaman bir yürek başka ne yazılabilir ki? Bütün yolların gibi şiir yolun da açık olsun abi...Sevgi ve saygılar