Yusuf Bulut 2 Şiirleri - Şair Yusuf Bulut 2

İnsan kolay yetişmez, bunu bilmeli herkes,
Yaşamak için emek demek, alınan nefes,
Bu büyük sınavı verir iken, kader nekes,
Öyle bir gün, kimse kimsenin halini bilmez.

Geceye dönmüş zaman, yıldız çiçektir gökte,
Bir sessizliktir figân, sükûtu söylemekte,
Uyku içindedir an, canlılar dinlenmekte,
Nidaların gürûhu, bir sessizliktir şimdi.

Gözler tanıdık bir gülüş arar yüreklerde,
Gönüllere sevgiyi eker iken gülümse.
Ufuklar bezenir hep yazılan şiirlere,
Bir de şu kış günü yürekler hiç üşümese..

Dünyaya geldik bir kez,
Yaşayıp ölür herkes,
Ömür ne ki; bir nefes!
Şiir biter mi bilmem?

2 Eylül 2017 Cumartesi

Hayat bir gölge oyunu olmuş,
Oynarız böyle kaderimizi.
Sarı sandık çeyiz ile dolmuş,
Ki saklar bizim kederimizi.

Doğanın altın saçı parlar Temmuz ayında,
Mavi umut serpilir hasat için geceye.
Canlı güneş ışığı ile panayırında,
Şiir şairinde birden dönerken heceye.

Ah bir o kadar zordur ki, gönlün el olması,
Köpük köpük ufalanır, yüreciğin her dem.
Çığlık atasın gelir, sessizlik uyarması,
Hayattan böyle böyle, alınır iken kıdem.

CEMRE
Güneşin ışığı değer ağacın dallarına,
Dokunur da ısıtır dalları bir bir..
Dallar gelinlik giyip döner çiçek tomurcuğuna,
Tomurcukta hayat bir ümit verir..
Gün kışın cemre aydınlatması,

İşlersin toprağı pullukla ve sabanla,
Yeşil zümrüt, altın deniz olur çabanla,
Gün dediğin de yetmez, sabahla, akşamla,
Koca bir ömür ki, toprağın sarrafı çiftçi.

Gönül sen uslanmazsın,
Dert bulup yaslanmazsın,
İşleyen bir demir ol,
Bilenip paslanmazsın.