1966 KAYSERİ/Tomarza-Pusatlı doğumlu olup, ilkokulu Develi Dumlupınar İlkokulunda, orta öğremini de Develi İmam Hatip Lisesi(1977-1984) 'de tamamladı.
1984 yılında girdiği Anadolu Ünv. Kütahya İktisadi ve İdari Bilimler Fak. İşletme bölümünde yüksek tahsilini tamamladı. Beş yıl özel sekterde değişik işletmelerde çalıştıktan sonra 1997 yılında Bitlis-Tatvan'da öğretmenliğe başladı. 8 yıl burda görev yaptıktan sonra, 2005 yılında Bursa İnegöl'de Ticaret Meslek Lisesi, 75. yıl İlköğretim Okulu ve İnegöl Mesleki Eğitim Merkezinde olmak üzer ...
Bağlamışım seni şu kara gönlüme,
Bahtıma ay ışığı düşer gibi gel.
Hazan yeli eserken biten ömrümü,
Gül bahçesinde lale açar gibi gel!
Seller gibi dağlardan coşarcasına,
Yıldızlar kadar uzak nefes gibi yakınsın
Nemli gözlerim sana hep uzaktan bakınsın
İstesem de bu dünyada gelemem yasaklımsın
Mahşerde bekleyeceğim, dünyada yakma beni
Buğulu gözlerinden sakın damlatma beni
Bilinmez ne olur insanlık hali!
Dön, diye ardımdan dilekler tutma.
Bakasın dönemem Mecnun misali,
Kaş gözü unutsa, beni unutma!
Unutmaz diyorlar nehirler gölü,
Karanlık geceler basın beni bağrına,
Yıldızlar halime seyirci kalsın.
Nasibim var mı bilmem yarına,
Ümitsizlik beni yanına alsın.
Baykuşlar alaylı alaylı bakmayın bana!
Sevgi istedin de benden kalbimi mi vermedim?
Gül istedin de sana gül bağını mı dermedim?
Ayaklarının altına dünyaları mı sermedim?
Göz ucuyla da olsa dönüp bakıvermedin
Mecnun olur senin için çöller aşar gelirdim.
Kıskanma ey gül benden güzeli var diye,
Kıskanma ey gül benim goncam yok diye,
Kıskanma ey gül artık mevsim hazan diye.
Herkese kısmet değil, al sana olsun hediye.
Ağlama sen sol yanım
Bak ürperiyor her yanım
Gözünün tek damlasında
Kor gibi ben yanarım
Ah be Kudüs
Ne belalı başın var
Buram buram miraca yükselen nebi kokun var.
Kubbenden Bilalleşen ezanlar yükselmez olmuş
Ağlama Mescid-i Aksa yetim gibi yüreğimde
Kimsesizlerin ahı senle şaha kalkar.
Vatan muhabbetinin senle bağına girdim.
Al kanlı bayrağımdan kızıl gülleri derdim.
Sevginden; evladıma, bizzat adını verdim.
Sarıldığımda hep sen kokuyordun Akif’im.
Çanakkale'de azıp kudurdukça o güruh,
Annemsiz kaldığımda öksüz gibi dolaştım,
Ne kadar büyüsem de hep anneme muhtaçtım.
Yalnız ona susadım, yalnızca ona açtım!
Bir başımı okşasa candan gülümseyerek,
Dünyalar verir bana anne denen bu yürek.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!