Yusuf Bozkaya Şiirleri - Şair Yusuf Bozkaya

Gözlerine bakıp da kaybolduğum andı aşk
O hercai gözlerine gözlerim inandı aşk

Ruhumda yıllar yılı çürüyen kardelenler
Gözlerini beklenen menekşeler sandı aşk

Aşkı anlattı bana büyük âşık Mecnun.
Kimileri şikâyetçi aşktan kimileri memnun,

Ve dedi ki bana “Aşk zehirli bir oktur.
Aşka düşüp de deli olmayan gönül yoktur.”

Seni düşünüyor kalbim yine bir gece.
En derin yerden çıkacak bir hece.
Mavi bir denizde sakin bir liman,
Rüzgâr gibi kalbimde fırtınalar koparan,
Adı nedir bu duygunun bir bilsem.

Birileri seslenir yeniden,
Duyarsın anlayamazsın.
Karanlıkta gölgelerle giden,
Acılarla ağlayamazsın.

13–05–2008

Aşk yok artık kalmamış sevda.
Mecnun misali çöllerde ararsın,
Ararsın peşin sıra ardı arda,
Bellidir birinin gönlünde yarsın.

Gece uyuyor bir bebek gibi sessiz,

Ve bitti her şey.
Kalmadı geriye aşk.
Tek şu iki soru kaldı aklımda.
Onlarda cevapsız.
Size sorsam cevaplar mısınız?

Sessizlikte kayboluyor denizdeki izleri.
Bilmem belki anlatır beni ona ait hisler,
Yakamozdan görünür o hercai gözleri.
Tek yürekte yaşanır yakamozda akisler.

Ver ışığını denize sen her şeyden güzelsin.

Umutları bir mum gibi erittiğimden,
Arkamda ışıkları küçülen bu şehrin,
Haberi yok onu terk edip gittiğimden.
Affetsin beni ne olur o hercai gözlerin.

18–07–2009

Beni aramaya çıkarsa düşlerin,
Hüznün ruhuna çizdiği resimlerdeyim.
Gamsız bir gecenin karanlığında değil,
Yüreğinde kanayan kesimlerdeyim.

Aklına düşerim hani olur da,

Kar yağıyor yine inceden inceye.
Sürüklüyor insanı derin bir düşünceye.

Açıyor sanki gökyüzüne bir kanat,
Şu kıyamet gibi kopan fırtınaya inat,