Yar karanlık hayatımın geriye kalanı
Yar senin dünyan hala aydın mı
Gerçek mi bu sevda yoksa yalan mı
Artık hangi düşümde bulurum seni
Bilmem kaç asır sonra seversin beni
Maviye bakıyoruz seninle
Bir güvercin uçuyor seyredalıyoruz
Güneş ısıtıyor içimizi
Bize hayat veriyor
Karanlığı taşıyoruz sonra evimize
Geceye tanık oluyoruz
Soğuk rüzgarlar esiyor dünyamda
Üşüyor ruhum seziyor musun
Zaman sensizliği yüklüyor omuzlarıma
Parçalıyor bende sana dair ne varsa
Bir kibrit çakıyorum telaşla karanlığa
Sönerken dönüşüyor kısırdöngülü yalnızlığa
Hayata küser gibi ayrıldın benden
Ölüme koşar gibi terkettin beni
Şimdi küçük bir çocuğun en masum hali kadar
Hiç istemeden alışıyorum sensizliğe
Oysa nefes almak gibiydi seni sevmek
Bu ayrılık nâmütemadi bir ayrılık
Aslı yok sahibi yok
Bu ayrılığı mübalağa etmeninde bir anlamı yok
Umut tükenmez bir kalemdi
Sen ise o kalemi kırdın
Sen yoksan umudum yok
Seni tanıdıkça yıktın hayallerimi
Adını andıkça kırdın ümitlerimi
Çiçek gibi soldurdun tuttuğum dilekleri
Gözyaşına boğdurdun kanattın gözlerimi
Acıları yaşattın lanet ettim kadere
Seni tanıdığım günden sonra yazılsa tarih
Ve sana kavuştuğum an dursa bütün saatler
Oysa ki sen kendi halindesin
Ben senin alemindeyim.
Ahh bir bilsen
Şartlara bağlanmamalı sevgi
Çıkarsız ve riyasız olmalı
İçinde sadakat ve fedakarlık barındırmalı
Doğruluk ve iyi niyet sunmalı
Öyle seyirlik değil bir ömür sürmeli
Sevgi de tevazu ve güleryüz eksik olmamalı
Aç gönlünü gülüm uyan
Dara düştü sevdiğin can
Zemheri karanlık ömrüme
Bir gün güneş gibi doğsan
Bahar olsa kara sevdan
Sevgilim bu yazdığım son mektup sana
Aşkımı anlattım satırlarımda
Mutlu yıllar kaldı anılarımda
Elveda sevgilim bu son mektupla
Son mektubu yazarken elim titriyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!