On iki on üç yaşındaydım ben
Ocağımızda bazen aş olmazdı bizim
Sobamız yanmaz evimiz buz gibi olurdu
Tarlada çalışırdı benim babam bizim için
Yılanlar girerdi evimize korkardım ben
Oralarda bir yerdesin biliyorum
Belkide kalbimin ücra bir köşesinde
Hissediyorum oralarda bir yerdesin
Bulmak istiyorum seni bulamıyorum
Oralarda bir yerdesin biliyorum
Ben bugün bütün sayfaları yaktım
Kendimi derin bir ormana bıraktım
Mantığım sevgimi yendi
Ben seni özgür bıraktım
Unuttum seni sonunda
Prensesleri kıskandırır onun gülüşü
Saçlarının tek teli altından değerlidir
Birde beni seviyorsa oda eğer
Bütün ömrüm emrine amadedir
Sen sevemedin beni roman kızı
Gözlerin sanki deniz yıldızı
Saçların siyahın en güzeli
Kirpiklerin sanki sanat eseri
Sen sevemedin beni bir türlü
Sabahın seher rüzgarları saçımı okşuyor
Anlamıyorum bazen hayatın anlamsızlığını
Bedenim ruhumu bir gün terk edecek
Bana yapılan haksızlıklar arş-ı alayı titretecek
Ben buyum sadece bu kadarım
Ben seni bir ömür beklerim derken
Sana yalan söylemiyordum
Hayatım gözlerimin önünde geçerken
Ben sadece kahverengi gözlerini görüyordum
Söylesene kaç paraya sattın sevgimi
Ateş oldum seninle doğdum
Koştum kapında beklemekten yoruldum
Acın acım hüznüm hüznün olsaydı eğer
Terk etmezdin beni seni çok severken
Herkes seviyorum der
Sevda o sevmesede büyüyüp taşarmı
Kalpte nedensiz ağrılar yaparmı
Durduk yere ağlatıp
Yinede anlamsız bir şekilde devam edermi
Sen salaksın diyorlar
Sana sarılmak bir lütüftu
Cennet gibiydi gözlerin
Seni sevmek kalbimin borcuydu
Hayatım boyunca kapatmak istemediğim
Sesine yüreğine așık olduğum kadın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!