Yürüyüş Şiiri - İdris Köylü

Issız patikalarda yürümeyi seviyorsun
Kurumuş başak sapları kopararak
Çiçek yaprakları topluyorsun tek tek
Rüzgârın sesini dinliyorsun hışırdayan yapraklarda
Yeşil denizlerine yolcusun buğday tarlalarının
Yıllar önceye
İlkyaz gecelerinin firar sıcaklığına

Aman vermiyor soğuk
Bir gülüş yerleştiriyor dudaklarına militan ruhun
Mutlusun öylesine
Yarıp çıkmışsın kuşatmayı, yollar kesilmiş
Peşinde gölgesiz gölgeler
Yıldızlar yağıyor üzerine, ışık çemberindesin
Ateşin göğsüne uçuyor göklerin atlıları
Yakalanırsan bir ihtimal

İyi yolculuklar diliyorsun yalnız yolcuya
Gökkuşağı renklerine özlemin
Sis içinde oysa bıraktığın kentler
Gül kokmuyor sabahları sokaklar
Meydanlar direniş demekti, caddeler yürüyüş
Dövüştüklerinin safında şimdi, çirkinleşmiş
Öfkesi sağanak gibi patlayan kız
Yılışık bir yosma bu kentin akşamları
Orda kal yolcu, yeraltlarında
İzini sürme ıslıkların
Uykularını böler karabasanlar

Issız patikalarda yürümeyi seviyorsun
Kendine yolculukları
Kalbin sıkışıyor, hüznüne sığınıyorsun
Gözyaşlarını saklıyorsun, utangaçsın yine
Yolculuk var diyor kâhinler, yıldıznamende.

02.09.2002

İdris Köylü
Kayıt Tarihi : 20.4.2020 00:37:00