Yürüdü Gitti Şiiri - Levent Topludal

Dost diye bağıra bastıklarımız
İhtiyaç olunca yürüdü gitti.
Yâr yolu gözleyen yastıklarımız
Bekar evlerinde çürüdü gitti.

İyimiz, kötümüz, kaba sabamız;
Bir aile olmak idi çabamız;
Soyumuzun direğiydi babamız;
Gözümüz önünde eridi gitti.

Gürbüz idik, heybetimiz var idi;
Haşmetimiz, izzetimiz var idi;
Üç kıtada devletimiz var idi;
Bir sam yeli esti, kurudu gitti.

Orda da haindi, burda da hâin;
Kibrini fitneye eyledi tayin;
Kovuldu cennetten şeytan-ı lâin;
Âdem'i peşinden sürüdü gitti.

Kot çıktı, bezimiz yoktur ütülük;
Şimdi herkes kendisine müftülük.
Kötü görülmüyor artık kötülük,
Ruhların emniyet şeridi gitti.

Fasığın mezhebi kalp temizliği;
Marifet sayıyor bilgisizliği.
İnsanın insana ilgisizliği
Sevgiyi, şefkati kürüdü gitti.

Uç uca eklendi evvel ve âhir,
Neler yaşanmadı hayata dâir.
Kavradı kalemi, çıktı bir şair;
Âlemi sözlerle bürüdü gitti.