Yürek yanmaz mı? Şiiri - Filozof Sosyolog

Sevdiği Adam – Kadının Gözünden

Bu gece…
sessizlik her zamankinden daha ağırdı.
Sanki karanlık bile, onun yokluğunun ağırlığını duyuyordu.

Adamı düşündüm…
Çilekeş, yorgun, ama hâlâ bir umutla yürüyen…
Ölümü bile bile, içindeki sevgiyi yaşamak isteyen.

Biliyorum…
Kalbi sevgiyi tatmadan gitmeyecek.
Ve biliyorum…
Bir gün, belki sessizce,
“En azından severek öldü,” diyeceğim.

O an…
yorgun yüzündeki tebessümü düşledim.
O tebessüm, bana sevgiyi tattıran her anın özüydü.

Onun adımları, her nefesi, bana minnettarlığın sıcaklığını taşıyordu.
Ve ben, sessizce onun yanında dururken,
onun hayatının son anlarını bile
sevgiyle doldurduğunu biliyordum.

Ha bir gün uzun yaşamıştı,
ha bir gün kısa…
Ama biliyorum…
Kalbi sevgiyi tatmıştı ya,
işte…
bu, hepimize yetiyordu.