Yürek Değmemiş Acılarımın Anayurdu

Herşeye karşın bir şehri sevebilir insan
O şehre bağlayan hiçbir şey olmasa da
Hatta o şehirde hiçbir olmasa da
Bir şehri sevebilir insan
//
Sen Anadolum
Anayurdu yürek değmemiş acılarımın...
Ayrı ayrı sevdim yedi bölgemi
Her bir iklimini
Karadeniz’de asi bir kemençenin
Yüreği kan ağlarken
Yine de gülümseyen gözlerini
//
Asi bir güldüm dalından ayrı düşmüş
İki kişinin yan yana zor yürüdüğü
Dar ve tenha sokaklarında Diyarbakır’ın
Gelinlik kızların kaçamak bakışıydım
Sevmenin yasak edildiği uzak dağ köylerinde
Aşkın gözpınarına yazılmış bin gizli mısraydım
//
Görmeden de yaşanır
Görmeden de yüzüne vurur yalazı
Çok uzaktaki bir çeşme başında
Emirdağlı bir türkü gibi
Gelir oturur yüreğimin orta yerine
Bir kızın ceylan bakışları...
//
Bir martının gözlerinden izlerim
Haylaz bir çocuğun düş ülkemin ortasına çizdiği
Yedi tepesi
Yedi ayrı sevda yanığı
İstanbul’umu…
Ve ne zaman kaçmak gelse içimden
Bir ıhlamur kokusunun
Veya sert esen bir poyrazın ardına düşüp
Annemin ağlayan yüzü dolanır ayaklarıma…
//
Herşeye karşın bir şehri sevebilir insan
O şehre bağlayan hiçbir şey olmasa da
Hatta o şehirde hiçbir olmasa da
Bir şehri sevebilir insan
O şehrin esmer yürekli hayat suskunu çocuklarını…
Yorgun sokaklarını

Hangi atlas çizer acının sınırlarını
Ve hangi şehirde kalabalıktır insan
Yalnızlığını taşıdıkça bavulunda…

2009