Yüreğin Gücü… Şiiri - Osman Murat Köktaş

Yüreğin Gücü…

Yürek, öyle büyük bir umman ki sınırlarını hayal bile edemezsin… Nice badireleri atlatmış, nice güçlüklere göğüs germiş de “bana mısın” dememiştir.

Yürek o denli güçlüdür ki; bazen kendi bile şaşar taşıdığı yüke… Yalnız bir tek yolu vardır yüreğin yükünü hafifletmenin o da; “-adına dostluk diyorlarmış; öğrendim.” Dağları yarıp gelen çağlayan, çılgınca vururken sularını uçurumun dibine, sesinde bir tek şeyi fısıldıyor; biz ayrılamayız: -Toprak ve Su-.

Yüreğini zorlama infilak etmesin. Üşütürken yalnızlık, sararken bedenini kaybedilenlerin hüznü, dostun var mı etrafında, ona bak! Gönlünü doyur ki; hep dinç kalsın. Umudunu tüketme, ışık yanar mutlaka en uzun tünelin bile ucunda…

Tren sesleri bölse de uykunu hayalin bir vakti, sana muştu verecekse eğer, -değer- hayali gerçeğe dönüştürmek için uyanmaya…

“Rüyaları gerçekleştirmenin en kolay yolu; uyanmaktır.” (…..)
silkelen şimdi, dök omzundaki –giz- yükünün birazını olsun…
bir bahar akşamında; mehtabı seyrederken, yakamozda takılı kalmışken düşler ve kürekleri hafif kayarken sandalın, denizin sesi aydınlatsın yüreğinin en ücra köşesini ve getirsin sana yaşanmamış aşkların en güzelini… Sana bahşetsin sevgi, en ulaşılmaz gizemini.

Bir Simurg-anka- kuşu gibi küllerinden yeniden doğ… Hem öyle bir doğ ki yeryüzüne; yıldızlar kıskansın seni –ışıltından-.

Son kez aynaya bak ve suretin içindeki –ben-i gör. Sen -sen-i bulduğun ve ortaya koyduğunda yeni bir –Prenses- düşecek masal diyarlarından gerçek hülyaların ortasına…

Uçsuz bucaksız bir çölün ortasında yalnız ve susuz kalmış olsan da yitirme umudunu; elbet bir yolcu seni bulacak ve sana su verip yoldaşlık edecektir…

Doruklarını hedefle dağların, göğsünü sıkıştırsa da temiz hava, çek ciğerlerine…
Bulutlara uzat başını, dokun pamuksu ellerinle bulutlara, kıskansınlar narin ellerini… Ve bak oradan yeryüzündeki karıncalara. Senin istediğin büyüklükte yüreğe sahip olan karıncayı görünce in aşağı o dağın zirvesinden, ulaşmak için…
12.12.2003 00:40 (g.m.)