Yüreğimin Yaraları Şiiri - Mehmet Sıddık ...

Kitapların sayfa aralarında dolaşan bir yolcuydum,
Yolunu kaybetmiş bir mecnun gibi, seni arardım.
Yasak aşklar beni çağırsa da satır aralarında,
Sığınacak limanım olurdun her zaman.
Tenimin yağmurlarda ıslanma zamanı geldiğinde,
Bulutların arasından sana seslenirdim.
Duymazdın beni ve ben yalnızlığıma kilim dokurdum.
Sense bütün motiflerin öznesi olurdun.
Ben bir ağıt yakardım kimsesizliğime,
Yüreğimdeki yalnızlık kanardı.
Gözlerin gelirdi aklıma, yorgun düşerdi bedenim, uykuya dalardım.
Sonra Kafka’nın mavi kuşu havalanırdı rüyalarımda
Gagasında taşıdığı bir şiirin eskizleri olsa da
Her satırında kanayan yüreğimin merhemi vardı.
Oysa ben, sende haps olmuştum, bakışlarım sana tutsaktı.
Şimdi bütün şiirlerimi temize çeksem, sana gelsem,
Vaftiz eder misin yalnızlığımı.
Kutsasam kendimi, bir buluta yüklesem yüreğimin yaralarını;
Yağmur olup merhem sürer misin kurumuş tenime.