Yüreğimin Başkenti Adam

Uçsuz bucaksız bir şehirden gönlümün ve yüreğimin başkenti İstanbul’a sesleniyorum
İstanbul ne kadar şanslısın bilmiyorsun
Her sabah onun adımlarıyla uyanıp
Onun o demli sesiyle meyleniyorsun
Ben gözlerine bakamazken sen her an gözlerinde kayboluyorsun
Ah İstanbul uğraşma boşuna benim kadar sevemezsin onu
Benim kadar yanmaz yüreğin nefesi kulağına her değdiğinde

Şimdi anlat desen bana anlatmaya dil yetmez
Kelimeler boynunu büker
Şiir yazayım desen kıtalar yetmez
Harf harf yüreğime işlediğim sevdam
Gönlümün en koyu mavisi adam
Seni anlatamaz hiçbir şair hiçbir ozan
Sen anlatılmayan anlatılamayan yaşandıkça var olan sevgisin
Damarlarıma ansızın sızan serum gibisin
Varlığın hayat kaynağım
Yokluğun içimde onulmaz yara

Avuçlarımda kalan tek umudu avuçlarına bıraktığım yârim
İstanbul bakışlım
Adana gülüşlüm
İzmir yüreklim
Memleketim
Durup yüreğinin kıyısında dinlendiğim
Tek meyve ağacım

Saçların güzelliğini rüzgâr dan almış
Kokun bebeklerden emanet tenine
Gülüşün sanki cennet bahçesi
Ah sen sen adam yüreğimin aşk bestesi
Ne zaman seni anlatmaya kalksam bir şeyler takılıyor boğazıma
Bir kuş olup kanat çırpmak istiyorum
Uzadıkça uzayan mesafelerin inadına
Başımı omzuna koymayı
Ellerimi ellerinin içinde ısıtmayı hayal ediyorum
Bir gün olurda bakarsam gözlerine gözlerinde gözlerimi bulmayı istiyorum
Ellerim açılıyor duaya
Amin amin sürüyorum avuçlarımı yüzüme
Her duam sen oluyorsun
Aminlerime karışıyor adın
Zikrediyorum tam üç kere abdest aldırırcasına yüreğimi yüreğinle
Sen benim rabbimden niyazla istediğim
Helal bildiğim helalim dediğim adam
Varlığına eğiliyor başım
Ve öpüyorum yüreğinden

İyi ki geldin
İyi ki varsın
O kadar yorgundu ki bedenim
Ellerin ellerim oldu
Gözlerin gözlerim
Ve yüreğim tam duracağı anda hayat buldu
Kan revan dünlerim sesinin buğusuyla iyileşti
Çıkarttım attım sargı bezlerini
Ben iyileştim dedim
Artık acılar beni yenemez
Şimdi rabbimden tek duam var
Yüreğimdeki seni hayatıma hayırlı eylesin
Tüm yer gök ve nefes alan her canlının adına
amin