Yüreğimde Isıt Ellerini

Bilemedin…
Ne sevdamı bildin yüreğinde,
Ne yüreğimi anladın.
Geceler boyu ışığında oturduğum sevdam,
Günler boyu gölgesine sığındığım güneşim
Ve ömür boyu yolunda yürüdüğüm menzil oldun.
Ama bilemedin aşkına yandığımı
Ve bilemedin yerini.
Eğer bir gün yanarsan sevda harından,
Buz gibi tenimle soğut terini.

Bırak kalsın her şey,
Böyle dağınık, böyle esrik.
Toplamasınlar yürek kırıntılarımı.
Kimse sormasın bilmediğim halimi.
Ve anlamasınlar
Seni neden sevdiğimi.
Korkuyorum sorulara cevap vermekten.
Ama utanmıyorum,
Utanmıyorum başkasını
Sevmediğimi söylemekten…
Bırak süpürsün rüzgâr tozlarını,
Koruk ekşiliğinde yaşanan sevdamdan
Bir şey kalmasın arkada.
Elleme dökülsün günahlarım
Gözlerimden gözlerine düşen her damlada…

Bakma gözlerimin içine içine.
Dayanamam, düşerim sonra.
Kim anlar ki fersizliğimi?
Kimi ortak eder,
Kiminle paylaşabilirim ki seni?
Ve kime anlatabilirim ki
Kendime bile söylemekten korktuğum bu sevgiyi?
Karışma!
Aşkın eşkıyaları bassın yüreğimi.
Bırak patlasın molotoflar ardı ardına.
Sevdan için yanan,
Bir garip yürek olsun, dayanırım.
Beni çağıran o sesi,
Nerde olsam duyarım.
Ve senden gelen ne olursa,
Bir lütuf, bir ihsan sayarım.

Cehennemi yaşıyorum kutup yalnızlığında.
Her buz kalıbından
Yüreğin çıkıyor kaskatı.
Yetmiyor, çözmüyor buzunu yangınım.
Nasıl böyle rahat,
Nasıl böyle hoyratsın?
Aklım almıyor soğukluğunu.
Yine de unutma sevgili!
İnsan bazen baharı,
Bazen de yazı özler.
Gün gelir de özlemin
Yumuşatamazsa yüreğini
Ve kurutursa bir zemheri soğuğu güllerini,
Senden sonra nadasa bıraktığım
Yüreğimde ısıt ellerini.

18.10.2006
G.