Bazen durup uzun uzun düşünüyorum…
Acaba gerçekten yüreğim mi yüzsüz bir dilenci,
yoksa kader mi beni, defalarca kapanan aynı kapıya sürüklüyor?
Yoksa bu bir imtihan mı — unuttuğunu sandığın şeyleri yeniden yaşamak zorunda kalmak mı?
Kaç kere sustum, kaç kere kendime söz verdim, “artık dönmeyeceğim” dedim.
Ama ne zaman gece sessizleşse, kalbim adını söylemeye başlıyor.
O seste hep sen varsın…
Ne kadar kızsam da, ne kadar kaçsam da,
yüreğim seni aramaktan, seni beklemekten vazgeçmiyor__Vazgeçmicek..
Sanki içinde seninle var olmuş, sensiz eksik kalmış bir tarafı var...
Her adımımda bir izin var,
her nefeste bir yankın…
Bir fotoğraf, bir cümle, bir rüya bile yeter seni hatırlamama.
Ve ben, unuttum sandığım her an,
kalbimin arkasından elini uzatan o eski “ben”e rastlıyorum yeniden —
umutla, kırgınlıkla, ama hâlâ sevgiyle.
Kapına defalarca geldim.
Bazen susarak, bazen kelimelerle, bazen sadece içimle…
Sen hep oradaydın, ama artık bana ait değildin.
Ben yine de dokunmadan, sadece uzaktan baktım.
Belki de kalbim, kapının eşiğinde beklemeyi bile bir tür sadakat saydı..
Bana kader öyle bir mektup yazdırdı ki,
her satırı gözyaşıyla yazılmış, her kelimesi pişmanlıkla ıslanmıştı.
İçine sığacak bir zarf bulamadım…
Çünkü o mektup bir insana değil, bir zamana, bir kaybedişe yazılmıştı.
Sana değil belki, ama sende biten bir “bana” yazılmıştı.
Zaman geçti…
Yaralar kabuk bağladı, ama izleri hep kaldı.
Yine de kalbim, hâlâ elini uzatıyor o eski kapıya —
belki sen açmazsın, ama o içimdeki inatla “bir gün” diyerek bekliyor.
Belki bu bir delilik, belki bir dua...
Ve ben,
sessizliğin ortasında bile seni duyan o kalbimle yaşamaya devam ediyorum...Ve hep devam edeceğim..
Ne senden vazgeçebildim, ne kendimden kaçabildim.
Belki de kaderin bana biçtiği rol buydu —
sevmek, kaybetmek ve yine de sevmeye devam etmek…
Şimdi yağmura bakıyorum.
Camın ardında bir gölge, bir el…
Benim yansımam mı, yoksa seni bekleyen kalbim mi bilmiyorum.
Ama her damla, içimden geçen bir cümle gibi düşüyor cama:
“Yüreğim mi yüzsüz bir dilenci, yoksa kader mi beni senden vazgeçirmiyor?”
Bilmiyorum Cân...
@dsız..
Suskun Cân..
28 Ekim salı 2025
23:31
Kayıt Tarihi : 28.10.2025 23:35:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!