Sögüt dallari usuuul usul bahar müjdeleri yesertip kanatirken, derede yamata huyunu suyunu akisini ve aibetini henüz bilmedigi dünyaya dogdugunda bagrina esen rüzgarin ve iliklerine dokunan günesin kundak besindeki percem püsküller;hic bir saksida olmayan alfabenn gizemli diliyle topragi selamlayip yasama sevinciyle tüllenip tomurcuklanan dört biryana Subat`in sonu Martin`basidir demeyip güzellik deminden dükkansiz sarhosluklar ismarliyordu sanki, taaaki, ah o YALNIZLIK yok muydu..
YALNIZLIK…!
Aktan karayi, karadan zifir zindan körlügünü secip begenmek mecburiyetine kul köle olalidan beri, hic bir kosulda kendini zaptedemeyen izden yoldan akildan vicdandan cikisin sinirsiz-kontrolsüz keyfiyete ve zorbaliga dayali döseli olmayi ilmin ve itibarin ana kaynagi sayip inanarak; sorumsuz paylasimsiz düsüncesiz duygusuz bencillik dürtülerinin güdüp yönettigi hirsin ihtirasin kibrin ve kanaatsizligin hic bir kosulda hic birseyle yetinmeme sapkinligina evrilip cevrildikce; doyumsuzluk tutsakligina kayitsiz iradesiz hapsolan insani amansiz bir degerler yozlasmasi ve yabancilasmayla bas gösteren kiyamettir, eninde sonunda yozlasan her bir degersizligin ardi arkasi kesilmedik cürümeleri ve cöküsü kacinilmaz kilan insansizliga aradigi hic bir yerde yahut kimsede kendini bulamayan; ve her sekil birlikte yasamin birbirini bogazlasarak kann kusturup kök söktürdügü yalnizlasmayi yaygin ve yerlesik hale getirecegi sonucu kesin bilindik azmis kudurmus netice. Ah´O´Yalnizlik..
YALNIZLIK ahhhh..!
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta