Kayıp kentin asi çocuklarıydık biz.
Sinemizde umudumuz vardı ve imanımız.
Vefa tüter gül kokardı her yanımız.
Coşkun seller gibi akardı kanımız.
Kayıp kentin asi çocuklarıydık biz.
Tabipler anlamaz gönül derdinden.
Yer ve gök inler ruhumun sesinden.
Aşk denilen belanın bir nefesinden,
Yıkıldı tacım tahtım, kaldım biçare.
Ay ışığı düşer memleketimin dağlarına.
Yırtarcasına gecenin karanlığını.
Usulca gökten dökülür karlar.
Örtercesine onun yalnızlığını.
Vakitlerden bir zemheri ayıdır.
Beni Adem bir garip alem.
Hepimizin atası baba Adem.
Aynı babanın evlatları değil miyiz?
İkilik, kötülük nedendir madem?
Aynı Allah'ın kulları değil miyiz?
Yunus Öndoğan
Ayrı gayrı değiliz hiç birimiz.
Aynı topraktan yoğrulmuşuz hepimiz.
Kimsenin kimseye yok üstünlüğü.
Hep muhafaza et koru bütünlüğü.
İnsan insan yapan değerler vardır.
Gece vardiyasında
Bir işçinin alnından dökülen
Onurlu teri
Nasıl seviyorsam
Seni de öyle seviyorum
Ey sevgili.
Şafak sökerken benim kentime.
Gün ışığı usulca vurur semtime.
Rabb'e niyaz eden kuşların sesi,
Olmuş tek tesellim.
Bana kimlik sorma.
Acılarım kimliğimdir.
Kahrolası bu dünyada.
Yitip giden gençliğimdir.
Ben bu coğrafyada,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!