Yunus Karaçöp Şiirleri - Şair Yunus Karaçöp

Sarışındı
Bahtsızdı
Yüreği yorgundu

Dayanamadı.

Ne kadar ilgisiz duyarsız olduk
Çobansız sürüler gibi dağıldık..
Hepimiz bir kaşık suda boğulduk
Başını kumlara daldıranlar var....

Vurguncuya hortumcuya soyulduk

Kendim viran ettim, lalezârımı
Duyun dostlar duyun intizarımı
Baykuş mekan tutmuş gülüzarımı
Vay halime, Vay halime, vay ki; Vayyy

Arandı can kuşum nerde aşiyan

Zaman ne zamandır
Zaman ne zaman dostum...

Kimisi ateşte üşür
Kimide karda yanar.
Kimisi aşikar sever

Sarışın bir kız çocuk, hıçkırarak ağlıyor
Kızım sizin hanede, söyle neler oluyor...
Baktım açık kapıdan, mevta yerde duruyor
Yok akraba talûkat, hepsi mezar arıyor...

İlk gördüğüm hanıma, taziyeler diledim

Seni göndere çekdim, sonrada seyre daldım
Sallandın nazlı nazlı, gururlanıp ağladım.
Kabarmıştı yüreğim, hıçkırıp ağlıyordum
Seni seyre dalmışdım, rengine doymuyordum.

Sana boyum yetmedi, gönderine sarıldım

Yaban eli girmiş gül bahçesine
izin vermem asla baykuş sesine
Dönerek yüzümü can kıblesine
Şeyda bülbül gibi ötmeye geldim..

Kırıldı ellerim kolum kanadım

Ben beni bilmezken bende göründüm
Erenler kundağa BELEK desinler..
İpek urba giydim nâra büründüm
Baş da sarık, sırt ta, YELEK desinler..

Düşünüp taşınıp, ben, kendi kendim

Beynim beni kandırdı
Beynimi beynimden attım
Duyuldu ötelerden
Şangırtısı yüreğimin
Yüreğim paramparça
Yüreğim lime lime

Gizliden gizliye yar gölgen oldum
Aşkın narı ile sararıp soldum
Ben bende değilim billâh kayboldum

Geçmişten habersiz, dünden habersiz
Ben seni sevmişim, senden habersiz....