Yunus Kadakal Şiirleri - Şair Yunus Kadakal

Kerametin düşüncelerini
Kalemim çatmakta.
Ab-ı hayat suyu çaldım Bedirden,
Kıskacındaki gedikten yol istedim,
Üşüyorum,
Kalıp gitmenin,

İzahı,
Gönlümdeki
Vuslat Makalesinin,
Üzüntüsü,
Hatalarımın
El açıklığındandır.

İradenin ötesinde, kalbimizde,
Her birimizde kaplı bir ışıltı,
Arzulanan bir bayram vardır,
Eskiler diye hayıflandığımız bu bayram,
Çocuklarımızın hayıflanacağı bayramdır…
Sadece geçmişimiz değil,

Bir uğultuyla başladı herşey.
Yer gök donmuş, sus pus,
Ve yok hiçbir yürekte can,
Ağlamaklı bir siren sesi çalıyor kulaklarda,
Yeni bir fidan diyor seksenlik dedem,
Üstüne tüten sıcak konuşmuşluğun ardından.

Sen onlarla yaşıyorsun
Tanışıp bir köşe başında bıraktığın,
Bir limanda gördüğün sevgili değil
Onlarla nefes alıyorsun
Onlar senle var
“Hayatımda ajanlar kötülükler de var ama”

Sahibine sadıktı yine
İhtimalin sırrı dün gece,
Güneşin üzerinde,
Yine sabah kokusu varken
Islak tenine dokunan
Korkulu damlalar ağlamakta..

Yaralı gökler;
Battıkmı?
Kırmızıları yakın!
Yeşil vermedim.
Konuşma tüller,
Gözler tutsak,

Haydi vaktin geldi!
Kaldır ölümlü bedeni,
Bir daha yatmamak üzre
Yatağından ölümlü! ! !
Yeter,
artık;

Sen sanatını icra et,

En iyi yaptığını yap,

Bırak yolu yolcuya,

Seni anlamaktır
Ördüğüm kelime yumağım,
Seni anlamaktır
Yaşadığım hayat,
Sana sığınmaktır
Aşk celladından kaçmak,