UMUT
Yokluk, yoksunluk sarsa dört yanımı
Hayat acımasızca geçip yaksa canımı
Küsmek mi, yok! Dökse dahi kanımı
Inadına bitmeyecek umudu doguracağım
Sen iste, yıldızlardan taç yapayım saçlarına
Sen iste, yıllardan yol yapayım ayaklarına
Sen yeter ki yüzüme bakıp bir söz söyle...
Ne kadar çirkin bir söz
Bir zamanlar bende sevmiştim
Nisanda yağan yağmur
Güzün esen rüzgâr
Gibi gelip geçici mi sevgi
Başka yer mi bulamadın
Benim pencereme kadar konacak
Şimdi sabaha kadar uyutmazsın
Ulan adi böcek
Cır cır cır cır
Hadi bana edebiyatını anlat
Sana maneviyatını anlatayım
Okuyup yazamaz iken dilini
Nasıl, nereden öğrendin dinini
Yüreği buz tutmuş cananın karşısında, aşkını
Boynuna assan da boş
Alnına yazsan da boş
Beyhude geçer ömür, çekeriz ayazını
Zamana bıraksan da boş
Yalana göz süzmedik, helal gözyaşı döktük
Alın yazısıyla sevdik, gönlü rızasıyla verdik
Çok birşey anlatamadık adımızı duyanlara
Lakin aşkın uğruna bir ömürden vazgeçtik
Kalemin raksedişi durdu, dondu kaldı.
İsmini yazarken sükutu, buldu kaldı
Döndü yüzüme vurdu, sordu kaldı
Bu gece ruhumda utancın izi kaldı
Halbuki ne methiyeler vardı, nameler gibi
Ağlasan da gözüm, yar için silmem bugün
Dağlasan da kalbim, yar için gülmem bugün
Çağlasan da sözüm, yar için yazmam bugün
Bağlasan da dilim, yar için susmam bugün
Yağlasan da ipim, yar için ölmem bugün
Zağlasan da öcüm, yar için almam bugün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!