Dolunay hayatım son durağında
Hazan vurdu yüzüm saman sarısı
Kıyıda yükselir sular sessizce
Ay parlıyor yine mehtaplı gece
Yutar sahilde ki hatıraları
Haydi, sevgili gülümse,
Uyandın, selam ver güne,
Mahmur gözlerinle bakma öyle.
Bu gün pencerene konan serçeden,
Yine mahur bestemizi dinle
Ölüm kolluyor arkamdan
Menzilim belli yürüyorum
Yaşıyorum farkında olmadan
Sayılı günlere aldırmadan
Kanın karışıyor kanıma
Dolaşıyorsun damarlarımda
Her gün biraz daha yaklaşıyorum ecelin kıyısına
Sancılarım artıyor, nöbetlerim sıklaşıyor geceleri
Tek bildiğim yudum yudum tükendiğim sevgilim
Eskisi gibi anlatamıyor bakışların her şeyi.
Umutsuzca haykırıyorum solukların kirlettiği boşluğa
Bağırsam da boşuna kimse duymaz çığlıklarımı
Buluttan sıyrıldı güneş
Dışarıda bahar havası
Saçlarım sırılsıklam
İçimde gençlik hevesi
Gözlerim çakmak çakmak
Avazım çıktığı kadar
Bu gün yine akşam oldu
Kahverengi bakışlı maralım
Lav dökülüyor ufuklarımdan
Kök saldı sevdalar yüreğime
Usulca yürüdü damarlarımda
Özsuyun parmaklarımın uçlarında
Umut taşımazsa esen rüzgarlar,
Çorağa dönmüşse kara topraklar,
Sararıp solmuşsa yeşil yapraklar,
Ab-ı Hayat benim olsa neyleyim.
Menzile kavuşturmazsa uzayan yollar,
Ilık rüzgâr yalıyor sarp yamaçları
Tüketir kış mevsiminden kalanları
Cemre düştü havaya mevsim bahardır
Göçmen kuşlar döndü sen yoksun
Acılara tutunup kaldım günlerce
Mısralarım sevgiye kanat çırpmalıydı,
Baharın kapısını aralayan cemreler olmalıydı,
Anlatılacak çok güzel, çok şey olmalıydı,
Hayallerimi süsleyen duygu dünyamdan.
Ağaç kurtları gibi beynimi kemiren,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!