Sazım sözüm şiirimle
Dostlar beni hatırlayın
İyilikle kötülükle
Eş dost beni hatırlayın
Kırmak istemem kimseyi
Rüyamda gördüm Eskişehir i,
Her tarafı cıvıl, cıvıl,
Lüks arabalar, bin bir insanlar,
Dağ taş çiçek açtı, güneş batmıyor.
Rüyamda gördüm Eskişehir i,
Gümüşhane doldu taştı sel gibi
Hayinleri süpürecek yel gibi
Bu vatanın vardır elbet sahibi
Yedisinden yetmişine hazırız
Caddeler doldu sığmadı taştı
Odun ateşinde kara demlikte,
Demledim çayımı içtim ki oh be,
Ne şehir’e benzer nede sahile,
Bana köşk oluyor tahta kulübe.
Çayırlarda haşladım taze patates,
İş ekmek de bulamadım,
Gençliğimi yaşamadım,
Yuva bile kuramadım,
Gidiyorum bu şehirden.
Yaşantımdan zevk almadım,
Evimizin yolunu mu unuttun
Beni bırakıpta elemi gittin
Bunca sevgimize hayinlik ettin
Bari selâm gönder Allah aşkına
Candan seviyordun nasıl unuttun
Kovit ondokuz bir baş belası
Ağzı yok dili yok yutup gidiyor
Nasıl bir melanet sardı dünyayı
Bunca insanlar ölüp gidiyor
Esir etti insanları maskeye
Bu dünyayı heba ettik
Nice ömürler tükettik
Kendi kendimize ettik
Başıda bir sonu da bir
İki kişi yuva kurduk
Ne kardeşe benzer ne de bacıya
Yürek dayanır mı böyle sızıya
Sanki başına yıkılır dünya
Bir başka oluyor ana acısı
Engel olamazsın yol bulamasın
Bülbül gibi uçup gittin elimden
Silemedim seni deli gönlümden
Anlamadın dertlerimden halimden
Uçup gittin başkasının aşkısın
Sen gönlümde pır pır eden serçemsin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!