Güvenim kalmadı yarene eşe
Çakallar koşuyor hazıra leşe
Bir gün çıkarım belki güneşe
Bu koca dünyada güven kalmadı
Dost deyipte iliğimi emdiler
Yokluğunu hissederim
Bundandır benim kederim
Nerdesin ulu önderim
Ciğerimiz kan ağlıyor
Hedef tuttun yol gösterdin
Yıkıldı şehirler yerle bir oldu
Yerinde enkaz yığını kaldı
Başımıza gelen Mevla'dan geldi
Gidede gelmeye kanlı bu sene
Enkazdan yükseldi feryat figanlar
Anadolu'nun bağrından gelen
Şehitler yurdudur Şüleymaniye
İçinde üç ayrı millet yaşamış
Kanuni yurdudur Şüleymaniye
Bağrında taşıyor tarih izleri
Bu bedenim param parça olsa da
Yüreğime akan kanlar dolsa da
Bütün dünya zalim düşman olsa da
Beni yaralayan dil yarasıdır
Tedavisi yoktur gönül kırmanın
Güneş doğdu Trabzon'a
Mutluluk verir insana
Yazdım bu şiiri sana
Bize her yer Karadeniz
Uzun göl'ü Sümela'sı
Aynı anadan da düşman mı doğduk
Aynı sütu emdik kardeşiz kardeş
Aynı yataklarda yattık uyuduk
Sen istemesen de kardeşiz kardeş
Herkes aşını kendine saklar
Mevla rızık vermiş ayrı yerlerde
Hasret içimizi yakar kardeşim
Mezarların kaldı gurbetellerde
Ayrılık hasreti yakar kardeşim
Derdini açacak dostunda yoktur
Bulaşma nankör insana
Kalkar da vurur başına
Bırak yerlerde sürünsün
Karışma Hakkın işine
Okşarsın kuyruğu diker
Dostta aynı puştta aynı
Amerika katil, katil
Müslüman kanı akıyor
Tüm Avrupa katil, katil
Teröre kucak açıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!