Yüksel Balcı Şiirleri - Şair Yüksel Balcı

İçinde bir çocuk barındırabilmek zordur
İçindeki çocuğu öldürmek dahada

Tatsız bir terlemeyle uyanılan sabahların
Ve kendi dehşetlerinin kayıbı bir çocuksun sen
Aynaya baktıkça arkasındaki boşlukta sallanan

- gidilmiş ve gelinmiş aşklara –

kuşandım
sessizliğin yoğun sağanağıyla
duru mavi idi gözleri coğrafyanın
sığındım sözcüklerin yorganına

Ben ki gönüllü sürgünüyüm ömrümün
Her hicretim koyu bir aşktır

Yıllar
Sessiz ve çıplak akarken
Sarp kuytularında ruhumuz çelikten

koyu gölgelerde yaşıyoruz
göz hizamızda siyaha bölük sis
karanlık caddelerimizde
suskun adımlarla tüketiyoruz
hücrelerini ömrümüzün
ki tarih kırılmıştır

susamış bir karanlığın gövdesinden
ve
gölgesinden saklanmış bir sesle

içimin alfabelerinden sesleniyorum
kır türküleri dökülüyor söğüt dallarından

ırmak kokusu
akıyor tökezlemiş alfabenin kırıklarından
duy dedi gölge karanlıktan
ve duydum gözlerinin geçişini
gecenin ırgatları saf saf koynunda
perçeminde hüznün sen yanından

öte yakasından
adımlarken yüzünün tüm şehirlerini
durmuşluğum ilk ayazda buza dönüşen söz ile
ve sarhoşluğum
o kahpe gülümseyiş
tenimde gezgin düşe dönüşen ayrılıkçı günce........

nedenle başladı ilk sorgu
gecelere tutsaklığım, yargılama artık sussun bu deniz
kırmızınla tutundum, aşkın gözleri idi günce
ve yazı tuzlu yarınlar bırakarak aklıma
usul usul beyazına geldim, hadi söyle şarkını sussun dünya

bu şiir gecenin kuytularında
inatlaşıp karanlığa
çığlıkça akan nehirdir
içime doluştukça sen
cesaretim, ellerimin kaleme sarılmışlığı
okşar gibi kağıdın tenini

yargıla beni ey zaman
çocukluğun aydınlığına koy beni

söz dumandır bilmezsin
bilemezsin
bıçkılar kirpikleri zamanı çocukların