Bir ağacın gölgesinde dibine
Bir ana kucağına yatar gibi
Her şeyden emin sırt üstü uzandınız mı hiç?
Bir ağacın göğe uzanan gövdesinden
Kulaklarınıza yaşam sevgisini fısıldayarak hafiften esen
Blr rüzgarın kulaklarınızda bıraktığı hoş sâdayı duydunuz mu hiç?
Bir şeyi değil çok şeyi eksik artık baharın.
Bahar güzelliklerin habercisiydi... sağlığın, mutluluğun, güvenin habercisiydi.
Küstürdüler baharı doyum bilmez ahmaklar.
Toprağımızı bozdular, tohumumuzu bozdular, gıdalarımızı bozdular.
Sağlığımızı çaldılar bizden... suyumuzu, havamızı, rüzgârımızı çaldılar.
Küstü bahar... küstürdük baharı.
Dünya ne güzel olurdu; ahlâki siyasi zeminde ahlâklı siyasetçiler olsaydı.
Dünya ne güzel olurdu; kişisel menfaati için nesillerin geleceğini yok etmeyen bireyler olsaydı.
Yolların ne önemi var demeyin
İnsan hayatta bir iz bırakmalı derim
Menfeatsiz
Yalansız-dolansız
Minnetsiz
Dağ kekiğim
Sevgiliye duyulan özlem
Her daim yükseklerde
Mor-beyaz çiçekleri vuslata çağırır
Huzur veren kokusu tutsak eder
Eğilmelisin dokunabilmek için
gözler kör
diller lâl
kulaklar duymaz
kalpler taş
yaşıyorum sanıyor
ruhlar terk etmiş
Tarihin ibret dolu sayfalarından ders almaz şu saray halkı,
Tarih tekerrürden ibaret der hep gafil aklı,
Ak'ledebilseydi sarayın şu sefil halkı,
Batarmıydı hiç hoyratça yönetilen vatan sathı.
Karanfilim beyaz
temizliği ve saflığı hatırlatıyorsun her bakışımda sana sessiz sessiz...
Karanfilim kırmızı
sevgiyi unuttuğumuz sevgiyi haykırıyorsun her akşam gün batarken yüzüme yüzüme...
Karanfilim pembe
içtenlikle ürkekçe bana tebessüm eden üveyik güvercinim gibi içten içten...
Bir çok yıllar geçti...
Görme umuduyla nice canlar göçtü... Ümmet lider bozuntularıyla lime lime edildi...
Siyonizm sinsice büyüdükçe büyüdü...
Bazen komedi, bazen dram izledik bu sahnede...
Bazen de cambaza baktırdılar kurnazca...
Şeytanlaşmış ruhlar sel gibi bir bütün oldu...
Ruhum daralıyor...
İçim kan ağlıyor...
Gözlere mil çekilmiş görmüyor; kulaklara kurşun dökülmüş duymuyor; ağızlar kilitlenmiş konuşamıyor.
Kalplerden can çekilmiş atmıyor; çöpe dönüştürülmüş beyinler düşünemiyor; ayaklar küt yürünemiyor.
Namerd kisve uydurmuş sözde müslüman; Allah ile aldatıyorlar utanmazlar; ahlâk çarık ayaklarda, ahlâksızlık taç başlarda.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!