Yücel Demirtaş
Şair 1974 yılında Eleşkirt'te doğdu. İlköğrenimini Yayladüzü Beldesi'nde tamamladı. Lise öğrenimini Erzurum Cumhuriyet Lisesi'nde tamamladıktan sonra üniversite eğitimini 1995–1999 yılları arasında Marmara Üniversitesi Tarih Eğitimi bölümünde tamamladı. Şair 1999 yılından itibaren İstanbul’da çeşitli okullarda öğretmen olarak çalıştı. Askerliğini Batman’ın Beşiri ilçesinde Asteğmen-Öğretmen olarak yaptıktan sonra tekrar İstanbul’da öğretmenliğe kaldığı yerden devam eden şair, şiirin yanında çeşitli makale ve yazılar yazmaktad ...
Yorgunum sensizliğe.
Çaresizlik kuşatmış her yanımı,
Bu mahküm şehrin tenha sokaklarında,
Kaybolmuşum.
Sıkılmışım kalabalık caddelerinde.
Tevhidi andırıyor minarelerin ey İstanbul!
Düşün Allah’ı, Allah’ı düşün kıl tevekkül
Sen Peygamberin müjdesisin Fatih’e
Kalk yeniden diril, bu senin hakkın İstanbul
Tevhidi andırıyor minarelerin Ey İstanbul!
İstanbul, bu yüce şehir.
Dön bak göremediğin…
………….......ÇEVRENDE...
Çiçekler, kuşlar,
Deniz ve dağlar…
Dön bak göremediğin…
Yıldızlar tutuşmuş,
Gökyüzü yanıyor…
Sonsuz akşamların,
Gülümsüyor çehresi…
Yeniden solukluyor,
Mahküm bakışları…
Canlar cananı arar maşukunu
Uveykler gibi pervaz eder her tarafa
Güneş yeniden doğar sabaha
Aydınlatır da, sarar ruhumu
Canlar cananı arar maşukunu
Bir tren istasyonunda,
Yağmurun altında,
Saatlerce bekledin mi?
Beklemek,
Ve ıslanmak nedir bilir misin?
Ölümün soğuk nefesini,
Gönlüm hazana döndü
Bitmez oldu intizarım
Gel! Ey sevdamın gülü
Seninle ölmeye hazırım
Kupkuru çöllere döndü
Topraktandır cümle soyun
Topraktadır cümle soyun
Hani nerde, hani nerde
Övündüğün ceddin nerde
Güzelliğin fani imiş
Duygularım birer birer köreldi
Ah! Bu mahzun bakışlarından
Fırtınalı bir gecenin karanlığında
İlk bulduğu limana demir atan
Ayrılığın ve yalnızlığın gemisi
Bir yıldız gibi kaydı bakışlarımdan
Kimi yollar sarp ve dikenli,
Aşılması zordur o denli…
O yolda gördüğüm insanların,
Kalpleri kırık gözleri nemli…
Bir yol ki sonu gelmez o yolun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!