Yoz Kiraz Ağacı Şiiri - Necdet Erdoğan

mecburuz gittikçe yalnızlaşmaya
yoz kiraz ağaçları gibi anlamsız yerlerde çiçek açmaya da
birinin eline geçmesin diye meyvemiz inatla acılaşıp
inatla aykırılaşmaya öyle mecburuz ki
işte tam öylesine camlardan bakıp her akşamın sabahında
başlıyoruz ceset kokulu kaldırımları izlemeye 
 
Bir de bunca kötünün arasında seni sevdim ki
Sen dünyanın bütün kötülerine karşı
bütün ölü çocuklarına ve kedilere
ve bütün kötü kokan çiçeklerine inat
güzellik de var dercesine yerleşiyorsun
genzime bir koku oluyorsun ve ben o an değerli kılıp yaşamayı
her şeye inat bir kez daha tutunuyorum yaşamaya 
Ve ne yaşamak ki o büyük büyük yalnızlığa gebe
içimde damarlarımda kan tersine akıyor
insanlar sürekli beynimde bir buhar olup kayboluyor
evren bir garip renge turuncu gibi bir vakte dönüşüyor saatlerce günlerce
maviliklerim de kayboluyor sevdiklerim de kediler de
bu turuncu gök dünyanın her yerinde
Bir yağmur bulutu bile yok ki şöyle açılsın mavilikler 
Silinsin binaların tozu silinsin kaldırımların kokusu
aydınlansın hüznümüzün aynası
Kör bir zaman bu, her şey var ama karışık
her şey görünüyor ama bulanık İyilik kaybediyor savaşı izler siliniyor
kaldırımlar yaralarının kabuklarını taşıyor tüm aynaların
aynalarsa izlerini; tüm acıların, ayrılıkların, kaygı ve yasakların izlerini 
Bir kediyi ısırdı diye bir arı idam ediliyor ama aynadaki kediler
ama aynadaki köpekler ama aynadaki arılar sorgusuzca infaz edilebiliyor 
Tam böyle vazgeçerken ellerim saçlarıma gidiyor
ellerim saçlarına gidiyor ve sen yanımda terli bir tüy yumağı ile öylesine huzur veriyorsun ki sabahlara kadar ıslanan sabahlara kadar birbirine giren saçlarınla
bir kez daha yüzünü silip aynanın bakmaya aydınlanmaya atıyorsun beni
ben ki yitik bir benliğin izlerinde kayboldum ben seni sadece bir kez rüyamda gördüm
evren üretmedi Tanrı yaratmadı hiçbir canlı görmedi belki
ama ben gördüm ve ben en çok o izde yürüdüm 
Kabuğu düşmüş o çıplak pembelikte kasıklarınla göğsün arasında yürüdüm
kötü kokulara inat seni koydum genzime ve hep dua ettim tanrıya
fesleğen yetiştirmek için önünde bir pencere aç tanrım gökyüzüne
İçerden es bir ses
Gözlerimde umut ama içimde ölü bir at
Ne ben gidebilirim oraya
Ne de o gelebilir 
Fesleğenim de öldü zaten
Camı açtım bana bir at getir