Yorum Yapmıyorum Şiiri - Uğur Demircan

Karlı bir gündü, Mart'tı galiba.
Biten aşklar yağıyordu, kristalize...
Biten aşklar,ağlıyordu halimize.
Bir son muhabbetti, masada yaşanan.
Bir ayrılık seremonisi, klas kafede...

Ben o günden beri,
kafeye gitmiyorum.
Ben o günden beri,
yorum yapmıyorum...

Ağır bir hava vardı içeride.
Ağır sözler düşüyordu masadan yere.
Bin parçaya ayrılıyordu döşemede
ve bir ağır laf oluyordu her biri...
Benim sözlerimse;
o, yılların tortusu
o, günlerin hazırlığı sözlerim,
dilimin ucundan çıkamadılar bile.
Faydasızdılar, anladılar.

Ben o günden beri,
söz söylemiyorum.
Ben o günden beri,
yorum yapmıyorum...

Dedim ya lanet bir gündü.
Garson kahve getirirken
hüzünlü gibiydi
ve bilumum insanlar
bizi dinler gibiydiler.
Kafe, kendinden utandı o gün.
Kar taneleri, bin yıllık bir aşkın
bitişine ağladılar.
Tüm şehir ağladı.

Ben o günden beri,
hiç ağlamıyorum.
Ben o günden beri,
yorum yapmıyorum...