Yörük Kızı 2 Şiiri - Sıdıka Emek

Günler geçer, aylar geçer
Bizim Yörük oğlu olur asker
Evin yükünü Yörük kızı çeker
Gönlüne sevdiğinin acısı düşer
Akşam sabah asker yolu bekler
Bir de hamiledir bebek bekler
Utangaçtır kaynatadan saklar
Kaynana öğrenince gelini haklar
Yörük kızı yine kendini paklar
Söylese bütün obaya duyuracaklar
Yörük oğlu olsaydı müjde ederdi
Ne yapsın başındadır geçim derdi
Allah beklenmeyen hediye verdi
Nur topu gibi bir oğlan oluverdi
Adını babasının sevdiği ismi verdi
Artık ismiyle anılacak küçük FERDİ
Bizim Yörük kızı çıkar yine dağa
Artık olmuştur dağlara koca ağa
Keçiler koyunlar koşar sola sağa
Çevirir önünü girmesinler diye bağa
Bebeği bakıyordur artık kaynana
Yörük kızı her işi ediyor baksana
Ah be kara çadırın kara kaşlı kızı
Belli değildir, koşmaktan kışı yazı
Vurur yüzüne sabahın ilk ayazı
Önünde hayvanlar arkasında tazı
Fırsat bulur dağlarda kılar namazı
Böylemi olacaktı anasının nazlı kızı
Sevdi küçücükten vardı kara yağızı
Başa geliyor işte böyle şeyler bazı
Çoğu arayacağına, kabullenecek azı
Askerini özleyecek düşecek içine sızı
Arada bebek ağlayıp edecek mız mızı
Kucağını alınca anlayacak ettiği nazı
Bir gün alacak teskereyi Yörük oğlu
Yörük kızının yanında alacak soluğu
Görecek sevdiğinin kucağında çocuğu
Soracak bu da nereden çıktı, kimin oğlu
Anlayacak sonra kendi çocuğu olduğunu
Öpüp koklayacak hem eşini, hem oğlunu
Kesecek hemen oğlu için kara koyunu
Okutacak yasini şerifi, yapacak hayrını
Kim çeker artık bu dünyanın kahrını
İmrenecekler artık YÖRÜK KIZINI