Yörük Hasan Soyu Şiiri - Mustafa Erol

YÖRÜK HASAN SOYU

Yörük Abdurrahmanın oğlu Yörük Hasan.
Göçmüş Alanya Toslaktan, o güzel insan.

Güzel insandı ki, bize geçti güzellik.
Bütün torunlarında var, nice özellik.

Almış yanına, güzel yürekli eşini.
Ümmühani nenemiz, bilirmiş işini.

Kızı Fatma ve Yörük Hüseyin’le Dede.
Beş kişilik aile ve Allah var bir de.

Gelmişler gele gele, Konya Elmasun’a.
Muhtar demiş ki, “Yörük burda ev yok sana.”

Yıldırmamış dedemizi, muhtarın sözü.
Uyuzsuyu Dağını görmüş, çünkü gözü.

Ümmühani nene, gitmiş Bozkır’a hemen.
Yardım etmiş Bozkır hâkimi olan yeğen.

Göndermiş muhtara, jandarmaları Hâkim.
Demiş, “hem koyun gütsün hem de yapsın ekim.”

Severmiş Yörük Hüseyin, üzüm bağını.
Bağlarla doldurmuş, Uyuzsuyu Dağını.

Deyince o; “yeni çocuklar var sırada”
Yusuf, Ahmet, ve Memiş doğmuşlar burada.

Yörük ailesi artmış, geçtikçe günler.
Nice Gelin alınmış, yapılmış düğünler.

Çalışkanlıkla ün yapmış, her bir dedemiz.
Her birisi ahlâken güzel ve tertemiz.

Mustafa EROL

Not: Bu şiirin daha sonraki bölümlerinde okuyan herkesin bilgi sahibi olması açısından tüm sülalemiz ismen işlenecektir.