Yâre Yazıyorum Şiiri - Mustafa Erol

Bir kadın sevdim, yanakları al aldı.
Bir görüşte yârim, beni benden aldı.

O’nun için atarım ben, her adımı.
O’nu unutmam, unutsam da adımı.

Yârim atsa da bana, bomba ve gülle.
Ben beklerim yârimi, elimde gülle.

Dolmamıştı gönlüm hiç, bu ana kadar.
O doldurdu hem yâr, hem ana kadar.

Dolunca gönlüm, ben yâre oldum bende.
Ben yoğum artık, yârim var yalnız bende.

Yâr var ya, eskimez artık benim yaşım.
Kutsaldır yâr için aksa, gözden yaşım.

Yârimle dolu sanki baktığım her yer.
Yârin olmadığı her yer, beynimi yer.

Yazda kışta yâr ararım yalvar yakar.
Yârsiz tazım bile, ya yağmur yağar ya kar.

Can içinden candır yâr, olmaz ki ırak.
Yâr ordaysa benimdir; Fas, İran, Irak.

Yârsizliğe çare olmaz, Lokman bile.
Boğazda kalır, yediğin lokman bile.

Yâr ile yaşar insan, hep güle güle.
Aşk olmazsa bülbül konmaz, asla güle.

Yâr ile güzeldir; şiir, yazı-yorum.
Onun için ben, hep yâre yazıyorum.

Mustafa EROL
Manavgat / Antalya