Yorgunluk Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Yorgunluk bir yorgan sadece
Kalinca takatsiz ve huzunde
Ceker bedenin ustune
Gucsuz umitsiz kaldigin an
Ve dertler usustugunde yuregine
Yorgunluk bir liman, siginilan
Uzan, ve yildizlara daya gozlerini
yoruldugun her an hayattan
Dem cek mustulu yildiz fallarindan
Yasanmamislarda sendeledigin her zaman
Yasayacaklarina dayanarak
Yasadiklarini an
Ve ekmeksiz kal
Umitsiz kalma hic bir an

Umitki bir el hayallerin uzattigi
Tutunman icin her nefessiz kaldiginda
Hayatin var olma artigi
Umitlerdir gok yuzune baktiran
Umitlerdir sans devsirten gubreden
Gocmen kuslarin biraktigi
Umitler... yasama mesken..
Duserken gozlerine giydirdigin masken
Umitler kul azigi
Ayriliklarda yeyilen

Ayrilik tuzlu su gargrasi
Hani son caresi
Gecmeyince dis agrisi
Sabir havaninda dovulen
Acilar siner hep
Aciyla pihtilasir gonul yarasi
Kacissa erkeklik kendinden
Delikanliligin yuz karasi
Ayrilik bir vakit
Vuslatla sirat arasi

Vakit ne cok, ne kit
O Galubelada girdigin bir akit
Aldanma demelerine vakite nakit
Nefes borusundan her saniye
Eksilen bol kursunlu yakit, vakit
Ister hizli yasa ol vakitsiz
Ister yasina yas kat hadsiz
Her ne ve nasil olursan ol
Asil olan
Akdine gosterdigin sadakat
Ahdine gosterdigin sadakat