Yorgun Pazartesiler Biriktirdim Sevgili

Haftanın her bir günü kırılan bir kalp oldum
Yorgun pazartesiler biriktirdim sevgili
Söndürdüm gökyüzünde her gece bir kandili
Her seher bir denizin rüzgarıyla savruldum.
Yorgun pazartesiler biriktirdim sevgili
Gecenin her anında kırılmış bir kalp buldum

Sokak köpeklerini okşayan parmaklardan
Geceme ağıt düştü, günüme nazar değdi
Gelinlik giymiş çocuk töreye boyun eğdi
Sokak çocuklarını çıkardığım mezardan
Geceme ağıt düştü, günüme nazar değdi
Taktığım muska bile yara aldı nazardan.

Bin yıllık türküleri dinleyen kulaklarım
Duymaz oldu umudun sesini yıllar yılı
Harmanladım türkümü ağıtla velhasılı
Mırıldanırken bile titreyen dudaklarım
Duymaz oldu umudun sesini yıllar yılı
Avucumun teriyle eridi parmaklarım

Gül yaprağı belledim sırtımdaki hançeri
Ben anasız bir vatan kurdum yaban ellerde
Ne kalbime kin düştü ne de gözüme perde
Doyurdum minnetsizce nice konargöçeri
Ben anasız bir vatan kurdum yaban ellerde
Arıyorum annemin koyup gittiği yeri.

Başıboş sokaklarda kaybettim hünerimi
Kırıldı orta yerden çarkı çeviren dişli
Ölümün soğuk rengi damarlarıma işli
Bekliyorken umutla güneşli günlerimi
Kırıldı orta yerden çarkı çeviren dişli
Etimden damar damar sıyırdılar derimi

Söndü kandiller bir bir, sustu gerçeğin dili
Vicdanımı karaya bulayan günah kimin?
Kalbimi karanlığa öteleyen ah kimin?
Boğazıma dolanan ah bilsem kimin eli
Vicdanımı karaya bulayan günah kimin?
Dipsiz, kör kuyulardan su getirdim sevgili
Yorgun pazartesiler biriktirdim sevgili.