Yüklü Bulutlar Şiiri - İsmail Uysal

Henüz bitmedi hayır, hala yüklü bulutlar
Ağarmış saçlarımın anlatacakları var
Tel örgülerle değil, kanla mahsur hudutlar
Saçımdaki her telin bu aşkta hasarı var
Sustum lakin çok sözden derin çoğu sükutlar
Hayır, bitmedi henüz, hala yüklü bulutlar

Kulaklarım örneğin neler duydu bir bilsen
Yüreğimin aklımı terk ettiği günlerde
Duyarsın, topraktaki feryadı bir eğilsen
Neşe, soylu değildir; tevazu, hüzünlerde
Ağlamanın tadı yok ağlatan sen değilsen
Neler duydu örneğin kulaklarım, bir bilsen

Bir dem mühür vuruldu sanki dudaklarıma
Kalbimden yola çıkan kelimelerim sustu
Bir kere dokunmadın sen ki dudaklarıma
Onlar bin yıllık hüznü sessizliğinde kustu
Söz dinletemiyorum ben ki dudaklarıma
Mühür vuruldu bir dem sanki dudaklarıma

Gözlerim, ahh, özlemin bin çeşidiyle yorgun
Akıttığı yaş kadar pişman olmuş mu dersin
Her dakika karşımda, azap gibiydi sorgun
Sustukça büyüyordu, susuyordu gözlerin
Büyüdükçe kederim sen hala susuyordun
Ahh, gozlerim... Özlemin bin çeşidiyle yorgun.

Elleri konuşur mu insanın? Konuşmaz mı!
Hele parmaklarına sinmişse hasretin, gör.
Damarlarda biriken güncenin hatrı az mı?
Hayır, kıymet biliyor, değil ellerim nankör
Anlatır, dokunduğu şifalı mı maraz mı
Konuşuyor elleri insanın, konuşmaz mı!

Yollar uzadıkça ben, daha bir seviyorum
Ayaklarıma düşen sızı senden yadigar
Ne varsa senden ve sana dair seviyorum
Bir nefeslik uzakta bin asır ötemde yar
Ben seferi kutsayan misafir seviyorum
Uzadıkça yollar ben daha bir seviyorum

Kalbim, soluk soluğa sevdiğime şahittir
Nefessiz kaç gecenin hüznü var üzerinde
Dolunaya sor hatta yıldızlar müşahittir
Hakkı var hatta kalbin yıldızlar üzerinde
Gece yazılan şiir aşk adına ahittir
Nefes nefese kalbim sevdiğime şahittir

Hayır, bitmedi henüz, hala yüklü bulutlar
Sustum lakin çok sözden derin çoğu sükutlar
Saçımdaki her telin bu aşkta hasarı var
Tel örgülerle değil, kanla mahsur hudutlar
Ağarmış saçlarımın anlatacakları var
Henüz bitmedi hayır, hala yüklü bulutlar