Yorgun Gözlerim Şiiri - Sami Gökay

Yıllar geçti aradan, ben seni bekliyorum,
Her geçen gün dertlerime bin dert ekliyorum.
İşte bitti bu yurttan da, yükümü yüklüyorum,
Saatlere bakmaktan yorğun düştü gözlerim.

Neşeli anlar yaşadım ben seni beklerken,
Seni gelecek diye günüme gün eklerken.
Yine bekledim, gelmedin, göçümü yüklerken,
Yoruldu artık ellerim, yorğun bu gözlerim.

Daldım hayallere, oralarda bile seni aradım,
Daldım uykuya, oralarda bile seni aradım.
Daldım deryalara, oralarda yine seni aradım,
Yoruldu artık, yoruldu bu yorğun gözlerim.

Güneşin doğduğu yerden battığı yere kadar,
Dünyanın göbeğinden gökteki yıldızlara kadar.
Hayatımın başladığı yerden bittiği yere kadar,
Araya araya, yoruldu artık bu yorğun gözlerim.

Yırtıldı artık, yama tutmuyor hayat damarı,
Öyle bir vurdu ki, artık unutulmaz hayat şamarı.
Aşkla oynamam ben hayatta, hayatla yaşam kumarı,
Ölmeden önce son bir defa görse seni, yorğun gözlerim.