Yorgun Bıldırcın

Bir Karadeniz hatırası ukde kaldı içimde
Söylesem olmaz, yazmasam olmaz
Bıldırcınların göç zamanları olur
Bildiğiniz gibi çok zordur
Ufacık bedenleriyle dur durak bilmeden
Rus elinden kanat çırparak geçerler
Ufuk çizgisi sonsuz gibi duran Karadeniz'i
Ne durak vardır, nede uğrak yerleri
Konacak bir dalda da yok ki kurusun terleri
Denizin ortasında bir sürü ufacık can
Karaya ulaşmak için tatlı bir heyecan
Can havliyle çetin şartlara direnerek
Gemiler rotasında seyrüsefer ederek
Korkudan konup da duramazlar
Rüzgar fırtına tozdan dumandan
Birde yırtıcı kuş korkusu kuramazlar
Konsalar soramazlar yolculuk nere diye
Herkes kendi yolunu alır ciddiye
Karaya ulaştıklarında kim bilir
Kim karşılar elinde nasıl bir hediye
Uzaktan göründü kıyı yeni şafak söküyor
Gökyüzü bulutlu gözyaşı döküyor
Konacak yer arıyor yerler ıslak mı ıslak
Açlık bir yana bir ateş olsa da ısınsak
Yorgun argın, bitkin düştüler kıyıya
Göründüler taşa oturan avcıya
Tüfeğine yaslanmış Celal dayıya
Bir kanat çırpacak daha yoktu halleri
Avcının düş kurup bıldırcın hayalleri
Namluya sürünce saçmalı fişek
Ateş edince bıldırcın yere düşecek
Bir tüfek gürültüsü koptu kıyamet
Yeniden can geldi uçuşları bir alamet
Öbek öbek korku telaş neresi selamet
Kalpleri pır pır canları Allah’a emanet
İnsan bu can nerede güvende
Yüksek dağlar mı, fındık bahçeleri mi
Gündüz olur koşamazlar
Akşam fenerlerden kaçamazlar
Yırtıcı kuş var uçamazlar
Sesli tuzakları anlamazlar
Ferman dersen yazamazlar
Rahat yok İnsanlardan onlar için bir lokma
Bir lokma için cana kıyıyorlar sen gel de korkma
Bıldırcınlar hep ürkek, hep korkak ve tedirgin
Huzurlu yaşamak, hangi vakittir
Söz uçar yazı kalırsa akittir
Yere, göğe sığmıyor artık yorgun bıldırcın
Ferman yazalım da mutlu olsun bıldırcın
07.02.2022 saat : 01: 22 ( İstanbul )