Yontu Şiiri - Sevinç Kavuk

Yontma taş çağı, o taş devri elbette konu değil
Ama bir şeyi kendi görüşüyle değerlendirmek
yontmak, yontulmak, yeteneklerden ne çok ister
Kabalıkla, görgüsüzlükten kurtulmak doğru ama
Toplum törelerine göre davranır duruma gelmek
Olağanüstü emek ister, en fazlasıyla da dikkat!

Yontu için taş, tunç, mermer, kil, alçı, bakır gibi
Maddeler yontularak, kalıba dökerek, yoğrularak
Pişirilerek oluşturulan eser, heykel ve şekilleriyle
Dış bölümünü keskin araçla kesmek, biçmek ve
Erozyon etkisiyle oluşulu, yumuşak engebesiyle
yeryüzü parçası yontuk düz oluyor peneplen gibi

Ancak, kendine yontmak, kendini yontmak için
Saygı duyduğum bu bir duyguyu seçerken de
Canlı varlığın içinde ruhun, o yontucu mizacıyla
İçimdeki sinsi güçler köklerimi her kemirdikçe
Boğar beni yontmasam, kendimle barışıklığa!
Şöyle bir felsefe oyunuma da aracıladım ama:

Yalnızlık allaha mahsus, diyedir, içimize ruh verdi
Dişiye yaşardaşlık vererek iç içe yaşamı da örnek
Hür ve bağımsızlığa ne çok emek, dilek gerekliği
Hatta erkek-kadın diye çift olgusunu sakınmadığı
Umut-sevgi, uyku-uyanma, tüm olgu kaynaklarına
Yaşam sürümeye başarıda bir örnekler bütünlüğü
Toplum birliğine hem ne muhteşem ön hazırlıklar…

Ve buna başarıyla tıpın katılımı hayranlığa değer
Yaşam biçimini yontusuyla mimarlık bir güzellik
Birliğin yontusuna hukuk ve nice bilimlerle daha
Tüm güzel söz, sanatta aracılanır bu bir gerçek:
Nerde nasıl yaşıyorsan geleceğe o kadar hazır..

Güle güle Mart 2006