6 Kitap Yolları Çamurdu Memleketimin

Durağan bir gece yarısı
Sessizlik, sensizlik duygularına esir
Bir iç hesaplaşmaya teslim oldu yüreğim
Sonunda işgal etti tüm ruhumu anılar
Aklımı çeldiler alıp götürdüler beni
Yolların çamur ama duyguların tertemiz olduğu o günlere

Aile sevgisiyle başlardı sevgi seferberliği
Önce sokak sonra mahalle sevgisiyle oluşan takımdaşlık
Aynı kent takımının ardından koşmak,
Yağmur çamur demeden
Aynı ilin insanına hemşerim diye sarılmak gurbet elde
Aynı vatan toprağı için ölmek, yüksünmeden
En acılı gününde bile “Vatan sağolsun” diyebilmek
Yollarımız çamurdu
Duyguları temizdi memleketimin!

Belki bu kadar köprüsü yoktu Çarşamba’nın
Yeşilırmak’a çifte gem vurulmamıştı henüz
Sayısız sevgi köprüleri vardı kalpler arasında
Üç sokak ötedeki cenazenin hatırına
Sadece haberlerde açılırdı radyolar
Yollarımız çamurdu
Duyguları temizdi memleketlimin!

Çarşamba büyüktü Canlı köyü küçüktü
Kan bağıyla bağlıydı çokları birbiriyle
Gönül gözüyle severler sevdiklerini
Küsenler oldu ama kavga eden olmadı
Bayramlarda barışırdı küste kalanlar
Yollarımız çamurdu
Duyguları temizdi benim köylümün!

Tarlalarımızda yabancı işçi hiç olmamıştı
İmece usulüyle yapılırdı ekimler çoğu kez
Hasatlar imeceyle taşınırdı kağnılarda
Bir türkü asılırdı Ali Dayı kara sabanın ardından
Bütün köy onu dinlerdi, o türkülerle uyanırdı bebekler
Yolları çamurdu ama duyguları temizdi benim köyümün!

Ne de çabuk bitti onca yılı kapsayan anılar
Ferdi TAYFUR filminden çıkan kadınlar gibi
İki damla yaş düştü kirpiğimden yanağa
Bir iç seslenişi dolaşırdı içimde
Yolları çamurdu memleketimin
Duyguları temizdi insanlarımın!

18.07.2021/Samsun