Kızıl yapraklarını dökerdi gece
koynumuza usulca
bilirim üşürsün sen...
sokulurdun yalnızlığıma...
uzaklardan şeker kokardı gecelerim
dudakların misali
yağmur fısıltısı gelirdi kulaklarıma
fıstık ağaçları arasında
sonra gökkuşağı yedi renk ağlardı...
gece ıssızlığını
sensizliğe bulamış
kor demir gibi
bir İstanbul vakti
peki ben;
neredeyim?
kimlerleyim?
sen neredesin?
özlüyordum
yaz bitmiş,
sen çoktan başlamıştın...
ey gidi koca şehir İstanbul aşkolsun! ...
kadınıma aşk...
Kayıt Tarihi : 4.11.2004 12:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Şen](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/11/04/yollarda-5.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!