Yollarda Şiiri - Fikret Çarkçı

Avutulmaya gönlüm hede bu yollarda.
Ne gülmeyi, nede ağlamayı bilir.
Sessizliğe büründü zaten şu genç yaşta.
Oysa...!
Bütün aydınlıkları sıraya dizmek.
Sonra hepsini mermilerle yere sermek isterdim.
Beni defalarca serdikleri gibi.
Öyle uzaklarda ki yerim, şu tepelerin ardında.
Oralara koşmak, soluk almadan koşmak.
Yankılansın isterdim sesim dağlarda.
Hiddetinden gelincikler uçsun isterdim.
Çakallar ciğerimi değil, kalbimi bölüşsünler
Derenin soğuk suları arasında.
Ay ışığında, parıltı da
Ufacık bir dalganın vuruşunda serzensin.
Hepsi sadece bumu ki iki gözüm.
Aydınlıklar un ufak olsun.
Gecenin zifiri karanlığının ortasında.
Bütün umutlar yansın yok olsun.
Hatta dünya bile umurumda değil.
Doğmamış yetimin tek bir tüyü bile.
Sensizliğe çoktan gömdüm.
Şu uzakta ki boz tepelere

18 Ağustos 1997