1950 yılının kış doksanında doğmuşum
Kendi iplerimizi
Bağlıyarak bir yerlere
Kafamızda özgür olmaya da
Özenli ve tutsak
Aptallarla
Uğraşacak değil ya adamlar
Oynatılan kukla oluyor
Kendince akıllı adam
Tiyatroda görünce mizansenini
Küsüp saklanmak istiyor
Tırtılları görüp
Karışıyor aralarına
Başlıyor onlar gibi
Kozasını örmeye
Hoş geliyor ilk günler
Kendi ipeklerinde yaşam
Tutsak olduğunu anladığında
İpekler
Hiç erişemeyeceği yerde dantel
Kurtuluş
Kendi tutsaklığını yemekte
İkinci yol
Teslim olup kadere
Kutsal ipek tellerine
Cennet aşkıyla el sürmeden
Cehennem sularında kaynayarak
İpekleri
Tertemiz teslim etmekte
Biliyoruz
Yollar çokça mutluluğa
22-10-20
Kayıt Tarihi : 30.7.2006 19:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Arif Doğramacı](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/07/30/yollar-cokca-mutlluga.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!