Yollar Şiiri - Uğur Arslan

I
yollar
yorgunum
rüzgarli kasabanin çalisi
çam kokulu daglarin rüzgarsiz yagmuru
beni artik durdurun
yorgunum
on bes mayis doksan sekiz
viran sehire bes kala

II
yollar
yorgunum
asfalt rengi bir çayin deminde ilerliyorum
önümde yüzünü benden saklayan bir dag
bitkin bir adam dikiz aynasinda
tende biraz solgunum
yorgunum
yedi haziran erciyes hala yüzünü sakliyor

III
yollar
yorgunum
bir anne çigligi
enkaz altindaki üç yavruya
hastane koridorunda
hinca hinç yigilmis cansiz bedenlere
basmadan ilerliyorum
acidan yorgunum
ne olur beni durdurun
17 agustosun ertesi
sehir ölümü yorgan gibi örtünmüs

IV
yollar
yorgunum
gri renkli bir ülkeden dönüyorum geriye
dönüsüm sebepsiz
bekleyenin yoklugundan belki
belki de yalnizligin soguklugundan
yollar içimi isitiyor
bende durmak yok
beni bensiz durdurun
durmazsam vurdurun
sunu bilin ki yorgunum
ondört nisan
yagmurlu günün öksürüklü sabahi