Yolculuk Şiiri - Hatice Ak

dört numaralı perondan,
saat dörtte hareket edecek otobüs
kırk numaralı koltuğunda
son hazırlıklarını yapıyorum yolculuğumun

nereye gittiğimin ne önemi var
nasıl olsa geldiğim yerde de
döndüğüm yerde de olmayacaksan sen

elimde Usta Ahmed Arif’in şiir kitabı
rastgele açıyorum bir sayfayı

-Ay Karanlık, a- denk düşüyor elim

___Dört yanım puşt zulası,
Dönerim dönerim çıkmaz.
En leylim gecede ölesim tutmuş,
Etme gel,
Ay karanlık...___

okuyor, okuyor, okuyorum
nasıl okuduğumu bilmeden
kaç kez okuduğumu saymadan

bir ara gözüme bir şeyler takılıyor
gencecik, bir çift güzel çocuk
birbirlerine sarılıyorlar
belli ki vedalaşıyorlar

içimdeki yalnızlığa sarılıp
-ardımdan ne bir mendil-
-ne de bir el sallanmasını-
beklemiyorum...

dayayıp başımı pencerenin camına
düşünüyor, biraz da içleniyorum
inceden inceye ama
teselli ediyorum kendimi

zaten hep tek başına değil miydin
hadi topla kendini
zamanı mı melankolinin
uyan yolcu uyan….!
uyan hayal dünyasından...!
otobüs çoktan kalktı perondan...!

01.03.2013/Hatice AK