Yolcu Şiiri - Gani Türk

Bir sürgün ki
Yediveren ikliminin her mevsiminde
İnadına yaşamak adına yapişmış hayata
Uslanmaz mavi bir çocuk ki
Toprak ananın sonsuz rahminde
Benzerini arar ormanın en erozyon yerinde
Geçit vermez bir derviş ki
Medeniyetin bu dehşet lazer çağında
Oturmuş çoğul başlı bir kılıç sallamakta
Tarihin adağı bir kurban ki
Elin kapısında ancak geçerli kimliğiyle
Zorlu serüvenlerde saklı hüznünün
Hayaletini aramakta
Bir yolcu ki
Kaçsa vurulur-yakalanır
Kalsa ölür benliği
Her köşe başlarındaki
Çirkin hanlarda
Bilge bir eşkiya
Sonbaharlardan kalma yalnızlığına
Dipnotlara dönüşen özgürlüğüne
Su azizliğinde akıp giden aşklarına ağlamakta
Yine de bir türkü tutturmuş
Kendini yollara vurmakta