Yolcu... Şiiri - Nurdane Diken

Sen, vefasız yolcu.
Ben, garip hancı.
Görmeden geçme beni.
Bir bak, şu derbedere.
Kurak bir toprakda,
Hala filiz beklemekte.
Sor şu garibin halini.
Bir tutan var mıdır, elini!
Harap olmuştur tüm geçmişi.
Tarûmardır evi.
Yıkılmıştır direği.
Sen vefasız yolcu!
Duymadan geçme sesimi.
Bir nigâh et, acı halime.
Senden başka kimse,
Uğramadı ki kabrime.
Mezar taşım ağlamakta.
Bir dua beklemekte.
Aç ellerini yolcu,
Bir dua et, şu garibe.
Neler yaşadınsa,
Neler hissettinse,
O'da senden biridir diye.
Onu kendinden ayırma.
Bas bağrına, herkesi ben diye!
Bir gün sen de gireceksin, o toprağa.
Sen de olacaksın, bir hancı.
Bekleyeceksin mezarına, bir yolcu.
Böceklerin soracak.
Yağmur ağlayacak.
Toprak çatlayacak.
Rüzgar yele, yelken açacak.
Denizdeki martılar, uçuşacak.
Hepsi senin, yasını tutacak.
Bir ağızdan, bağıracaklar!
Hiç mi sevmedin, bu dünyada!
Ne başkasını,
Ne de kendini.
Bir ses duyulacak!
---Ve..
Her şey birden, kararacak...
Uzun bir yolculuk başlayacak....

Nurdane Diken...