Yolcu Şiiri - Yahya Cumhur Tapcı

YOLCU

Bir yol üzerindeyim
Bir menzilden bir başka menzile
Gidiyorum…

Tepelerden aşarken yollar
Bin bir engel görüyorum…
Etrafta dağlar, tepeleri aşan umutlarım
Yüreğimde bir başka duyguyu engeller.
Yol uzar yollarda
Dağlar arasından sızan ışık huzmeleriyle.
Upuzun uzanır ovaların ortasında
Gözlerim kamaşır,

Uzayıp giden yolun kenarında bir genç görürüm
Parkasının ceplerine yumulup bu yana bakan,
Boynu bükük, garip, ürkek…
Ben bu yalnız adamı düşünüp kendi halimce
Korkuyorum…

Engin yalnızlık vadisinin uzayıp giden yollarında
Umutsuzca yola, yolculara bakan genç…
Ne derdi, sıkıntısı vardır kim bilir?
Bu bilinmezlik ikliminde yalnız ve kimsesiz...

Hangi gam, keder, hangi efkârdır alıp getiren
Bir başına bırakan bu yalnızlık iklimine…
Biz araçlarımızla teğet geçerken yanından
Ardımızca bize bakan gençten uzaklaşıyoruz.
Onlar hep yalnız ve kimsesizler,
Kimdir, nedendir bekleyiş…
Bilemiyorum…

Ben ondan uzaklaştıkça ona yaklaşıyorum.
Hal hatır soruyorum kendi halimce
Öyle bir bakıyor ki ta derinlerden
İliklerime kadar titriyorum;
Kendime geliyorum…

Ortada ne yol ne yolcu görüyorum.
Yolun sonsuz, yolculuğun sonunda olduğumu
Anlıyorum.

25.12.2014