Yolcu Şiiri - Jülide Aslan

Ben bir yolcuyum
Tiradı duyulmamış,
Gözyaşı kurumamış,
Ömrü tamamına ermemiş
Bir memleketin,
Bir halkın,
Yolcusu...

Sırtımda heybem,
Kan ve kemikle dolu...
Yumruklarımın içinde,
Tenime gömülmüş
Birkaç çakıltaşı
Yürüyorum yalınayak,
Aç, susuz ve çıplak,
Yürüyorum her yanım toz,
Ve esaretle kirletilmiş toprak,
Kulaklarımda çığlık sesleri,
Yolcunun yoluna serili,
Cansız çocuk cesetleri
Üstelik kesilmemiş de henüz,
Canavarın genzine tıkanmış,
O ürkütücü sesi,
Gelin diyor tükürükler saça saça,
Gelin ve bulayın kendinizi,
Litrelerce masumun kanına,
Nasıl olsa yapmıyor musunuz siz de?
Bunu zaten paranızla?
Hak da benim adalette bundan sonra,
Canavar konuşuyor konuştukça,
İnsanlık ise susuyor gitgide sustukça...
Bir tek yolcu garip,
Bir tek yolcu düşkün...
Omuzlarına yığılmış;
Onca yıl, dün ve bugün
Yine de en çok yolcu cesur
Bu davada,
En çok yolcu hür,
Ve artık tek başına da değil yolcu
Yolcuya bir yolcu daha ekleniyor
Her geçen gün.

Diyorum ya ben de bir yolcuyum
Tiradı duyulmamış,
Gözyaşı kurumamış,
Ömrü tamamına ermemiş
Bir memleketin,
Bir halkın,
Ölümle ölmeyecek,
Üflemekle sönmeyecek,
Davanın yolcusu.