Yolcu Şiiri - Emine Sipahi

Büyüdüm...
Ben ilk defa otuz beşimde büyüdüm.
Yokluğun kapımı her çaldığında.

Ne sesini duydum
Ne gölgeni görebiliyordum.

Kırılan...
Kırılan bir ayna sesi duydum
Uğultu gibi hala kulaklarım da.

Nefesini...
Nefesinin buğusunu görmüyordum aynada
Yıkıldı dünya , dört duvar arasında.

Ne yani..
Yolculuk bu kadar çabuk mu başlıyordu
Herkes de bir telaş,ağıtlarla gözlerde yaş.

Toprak...
Toprağa baktım önce...
Bırakırken ellerimle ,seni toprağın arasına
Suçlandım, seni yalnız bırakıyorum diye.

Ey... benim karlı dağım
Göklerde uçan kartalım
Sensiz ben ne yaparım

Toprak ananın kollarına
Ben... ben anamı yolladım.